Mutluluk perisi bütün gece başucunda beklemiş gibi...
İnsanın etrafındakiler mutlu olunca hayat ne kadar da kolay geçiveriyor. Bakışlar, sohpetler,kahkahalar... Herşey,herşey,herşey mucizevi bir şekilde hafifliyor sanki. Sanırım baharın gelmesiyle herkes şöyle bir silkeleniverdi kışın kasvetinden, kendine geldi. Yanıbaşıma kırık kalplerle, üzgün ifadelerle ve monoton mizaçlarıyla gelenlerde bir değişim... O kasvetli griler tebessümlere ve umut dolu cümlelere dönüşüvermiş. Sanki mutluluk perisi bütün gece başında beklemiş gibi... Ne güzel... Ne üstüme negatif enerjisini salıp beni boğanlar var etrafımda, ne da susup bi köşeye kıvrılıp "ilgi" istiyorum diye karşımda kıvrarnanlar. (İlgi gösteremediğimden ya da göstermek istemediğimden değil ama bu durumun tek taraflı bir göreve dönüşmesinden hoşlanmıyorum.)
Bu duruma ne derseniz kabulümdür; mutluluk, huzur ya da bla bla ismi lazım değil, herneyse bu...İşte bunu seviyorum:)
Bu duruma ne derseniz kabulümdür; mutluluk, huzur ya da bla bla ismi lazım değil, herneyse bu...İşte bunu seviyorum:)
Yorumlar
Yorum Gönder