Başarı dengedir

Üretmeden tüketmeye programlı bireyler haline geldiğimiz şu zamanda gerek ilişkilerde gerek ise kendi içimizde duygusal ve yaşam için gerekli dengeleri kurmakta zorlandığımızı düşünüyorum. Oysa performans bütündür ve denge önemlidir.

Başarılı olmak için illa sosyal hayatımızı sıfırlamamız (ki bana kalırsa aksine bu motivasyonumuzun azalmasına sebep olarak başarısızlığı da beraberinde getirecektir.), tabiri caizse "nerd" olmamız ve ya hırs küpü olmamıza hiç gerek yok. Fakat bizden beklenen çoğu zaman bunlar oluyor,üzücü.. (ya da bana öyle geliyor, bu da mümkün tabii-son zamanlarda "kendi kendine gelin güvey olmak" konusundan fena diilim sanırım)
Bazn bu düzende "başarılı" olmak (ki bence başarının tanımı kesinlikle bu değil) ve ayak uydurmak adına ömrümüzün geri kalan günlerinden bir bir feragat mı etmeliyiz? İnsan mücadele etmek için programlanmış bir canlı (mı) dır?

Araçlarımız amaçlarımız haline getirdiğimizde (her konu için geçerli olduğunu düşünüyorum) bir iki dakikalığına durup kendimizi sorgulamamız ve hala içimizde yolun başındaki bizden birşeyler kalıp kalmadığına bakmamız gerektiğini düşünüyorum.