Yaşamak.. doya sıya..kendince..huzur dolu..

Bir geminin rüzgarın eşliğinde yol alması gibi, bir bayrağın aynı rüzgarın etkisiyle dalgalanması gibi...
Hayatlarımızın hakimiyeti bugünler itibariyle bizlere armağan edildi. Başlarımız dik, yüreklerimiz umut dolu, kalplerimiz hayallerle bezenmiş olarak adım atıyoruz geleceğin taş topaklı yollarına. Hepimiz bir bütünüz, bütün olduğumuz kadar da birey. Kalbimizdeki aşk, beynimizdeki tutku adımlarımızı hızlandırıyor adeta. Gözümüz yükseklerde, ayaklarımız sapasağlam yere basıyor. Dönecek yerimiz yok..Dönmemeliyiz..
Geçmişi sadece hatırlamalıyız..Bu dünyanın bize çizdiği sınırları bir kenara bırakmalıyız.. Uçmalıyız..Yaşamayı öğrenmeliyiz..Kazanmalıyız.. Başarıları, kalpleri, insanları..
Kaybetmek yok.. Ne bir dostu..Ne bir fırsatı..
Kaçırmak yok..
Çünkü dostlardır bizi hayal kırıklıklarımızdan çekip çıkaran. O cam kırıklarına benzer kırıntıları uzaklaştıran..
Çünkü fırsatlardır bize kapıları açabilecek olan anahtarlar..
Düşünmek yetmez..Uygulamalıyız..Anlamalıyız ötekini.. Anlatmalıyız bir diğerine..
Uçmalıyız..Uçurmalıyız..
Korkmadan uçmalıyız..
Kaçmamalı parlamalıyız..
Yaşamalıyız doya sıya..
Yaşamalıyız..

16.07.2008 @ İstanbul Modern