Bu yazıyı kendim için yazıyorum..


Bugün, hayatımda tanıdığım yaşamayı en çok seven ve bilen kişiyi kaybettim; bitanecik babanemi..
ölüm O'nu belki de en sevdiği şeyden ve en sevdiklerinden ayırdı
eminim en güzel yere, layık olduğu bir yere gitti
ve eminim ki gittiği yerin de keyfini çıkaracak
hatta ordakilere bile öğretecek belki

O'nu kaybettiğim için üzgünüm
belki de bencilce düşünüp bir daha O'nu göremeyeceğim, anlatacaklarını dinleyemeyeceğim için
hastayken O'na verdiğim iyileştiğinde en sevdiği İstanbul'unun boğaz kıyısında rakı balık sözümü tutamayacağım için..

ama ne de olsa ölüm de yaşamın bir parçası
benim için bir sondan ziyade yeni birşeyin başlangıcı
bu yüzden biten birşey yok
aksine yeni başlıyor herşey, yeniden..

bugün birçok insan için sıradan bir gün
oysa bugün benim için 27 Şubat.. O'nu kaybettiğim gün..

Yorumlar

Popüler Yayınlar